| Wetenschappelijke betekenis |  | Staphylococcus aureus is een belangrijke humane pathogeen die een breed gamma aan infecties kan veroorzaken zoals huid-en weke delen infecties, bot- en gewrichtsinfecties, pneumonie, endocarditis, vreemd lichaam infecties, bacteriëmie, enz... De eerste keuze behandeling van een infectie met Staphylococcus aureus is meestal flucloxacilline.
Door mutaties in het MecA of MecC gen kan S. aureus resistent worden aan flucloxacilline (en methicilline, een ander beta-lactamase stabiel penicilline), en daarbij aan de andere penicillines en cefalosporines. In dat geval spreekt men van een methicilline resistente Staphylococcus aureus of MRSA.
Omdat stafylokokken lange tijd de huid en slijmvliezen van de bovenste luchtwegen kan koloniseren, ook gedurende langere periode in de omgeving kan overleven en makkelijk kan verspreid worden via personen (vb. de handen van verzorgend personeel bij onvoldoende handhygiëne) is de kiem
een belangrijke verwekker van uitbraken in zorginstellingen.
Het opsoren en identificeren van een MRSA belangrijk is vanuit klinisch (aanpassen therapie) en vanuit infectiepreventie (isolatie van de patiënt) erg belangrijk.
Met deze test wordt onderzocht of de kiem daadwerkelijk drage is van een van de mutaties die verantwoordelijk zijn voor de resistentie.
|