| Wetenschappelijke betekenis |  | Mycobacteriën zijn zuur-vaste, niet-beweeglijke, aërobe, staafvormige bacteriën die geen sporen vormen. Er bestaan verscheidene species die pathogeen zijn voor de mens. Vele mycobacteriële species zijn bodem- en watersaprofyten.
Belangrijke humane pathogenen zijn bepaalde species van het Mycobacterium tuberculosis complex (zoals Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium bovis, Mycobacterium africanum en Mycobacterium microti) en Mycobacterium leprae. M. yiberculosis is de belangrijkste mycobacteriële humane pathogeen.
M. tuberculosis wordt enkel bij de mens teruggevonden die ook het reservoir vormt. De tuberkelbacil wordt van persoon naar persoon overgebracht door druppelinfectie. Ongeveer 1/5 van de wereldbevolking is geïnfecteerd met M. tuberculosis en loopt dus risico op een actieve tuberculosis infectie.
M. tuberculosis kan chronische longaandoeningen veroorzaken, maar ook elk ander orgaan in het lichaam infecteren. Omwille van het risico op verspreiding van de aandoening, het optreden van resistente stammen en de ernst van de ziekte bij patiënten geïnfecteerd door HIV, is een snelle diagnose belangrijk.
De diagnose van een actieve tuberculose-infectie wordt gesteld door het aantonen van de bacteriën in klinische monsters door middel van microscopisch onderzoek (Ziehl, Auramine), kweek of Nuclaid Acid Amplification testen (NAAT) zoals PCR. De kweek blijft de gouden standaard omwille van de hoogste gevoeligheid maar de kweek kan tot 8 weken duren.
De NAAT-testen hebben als voordeel dat ze erg specifiek (+/-95%) zijn en op zeer korte termijn (enkele uren) een resultaat geven. De gevoeligheid van de testen in onze populatie bedraagt 50 tot 80%. In stalen die positief zijn bij microscopisch onderzoek is de gevoeligheid meer dan 95%, in smear-negatieve stalen is de gevoeligheid 75-88%.
Bij een positieve PCR kan besloten worden dat de cultuur positief is voor en Mycobacterium die behoort tot het Mycobacterium tuberculosis complex. |